nowa praca na Islandii czyli nie rezygnujcie z marzeń

Muszę w końcu opowiedzieć co słychać w życiu zawodowym, bo słychać dużo. Od 18 września do pracy mam jakieś 18 kroków, wychodzę za trzy minuty dziewiąta i jeszcze nigdy się nie spóźniłam.

Na przedszkole w Hellissandur patrzyłam codziennie, ponieważ jest dokładnie przez płot z moim ogrodem. Podanie o pracę nosiłam już nawet nie pamiętam ile razy, aż w końcu zrozumiałam ,że mnie tam nie chcą. Zaakceptowałam  pracę z rybą i tak chciałam doczekać emerytury zwłaszcza,że po strajku rybaków TU w naszej fabryce zapanowała naprawdę dobra atmosfera. Patrzyłam na nasze przedszkole i już nie reagowałam na ogłoszenia o pracę, może ciut obrażona? Tyle razy odmówili pewnie mnie nie chcą... I wtedy do naszej fabryki wróciło "nieszczęście" , naczelna plotkara naszej gminy wróciła ze zwolnienia lekarskiego. Wróciła w czwartek a następną środę mieliśmy wolną. Listonosz podrzucił pocztę ,zajrzałam więc do naszej lokalnej gazetki a tam ogłoszenie o pracę w przedszkolu! Jak to ? Przecież nie chcę...nie chcę...a może? Przecież mam dyplom uznany przez tutejsze ministerstwo, to mój zawód, marzenie. Myślałam,że pewnie znowu mnie nie zechcą, ale jak nie spróbować w sytuacji kiedy w fabryce katastrofa wisi na włosku? Zaniosłam podanie o pracę, zaniosłam CV to ,które pisałam do szkoły rybnej(opowiem o tym niedługo), nawet nie poprawiałam uzasadnienia na końcu dokumentu więc było troszkę nieadekwatne.  W piątek  niespodziewanie zadzwoniła do mnie Pani Dyrektor z przedszkola i zaprosiła na rozmowę. Pojechałam tak jak stałam, ciut z zapachem rybki na sobie. Już kiedyś  prawie dostałam  pracę w przedszkolu, już rozmawiałyśmy o obowiązkach a potem przyszedł email z wiadomością,że jednak nie.
Teraz pierwsze zdanie było MASZ PRACĘ. Ale jak to? Roześmiałam się i pytam czy dobrze rozumiem? No dobrze, mam zacząć od poniedziałku. Pani Dyrektor pokazała mi całe przedszkole , zapoznała ze wszystkimi pracownicami. Mała trudność polegała na tym,że obowiązuje mnie 3 miesięczne wypowiedzenie. Takie jest islandzkie prawo, po 6 latach w fabryce na mocy "cyrografu" na koniec mam odpracować trzy miesiące. Trudna rozmowa z Szefem pokazała ,że nie zmarnowałam tam  sześciu lat, że warto było pracować dla tego człowieka. Nie zawiodłam się na nim. Uzgodnił z Panią Dyrektor przedszkola,że popracuję jeszcze dwa tygodnie, żeby znalazł kogoś na moje miejsce i mogę nie tylko iść ale i wrócić jak umowa w przedszkolu się skończy.
Co jeszcze mogę dodać w tym temacie? Pracuję z grupką 3 latków , staram się więcej słuchać , mniej mówić. Zdaję sobie sprawę,że mój zasób słów różni się od tego dotychczas najczęściej używanego.  Jest w tej grupce jedno dziecko Polskie, w innych grupach jest ich więcej. Mam umowę do końca lipca a o przedłużeniu jej zdecyduje sytuacja po wakacjach. Nawet jeśli będę musiała wrócić do fabryki to wrócę bogatsza o niesamowite doświadczenie. Pracę z dziećmi trudno mi nazywać pracą, to prawdziwa przyjemność. Nigdy nie trzeba rezygnować z marzeń, trzeba próbować i wierzyć ,że kiedyś się uda. Nawet jeśli to będzie tylko na chwilkę.

nasza pierwsza wspólna praca, pająk z gazet

halloween :)

jesienne drzewka

a to już Bożonarodzeniowy klimat

łapki moich pociech

a ten bałwan ma wyjmowaną "twarz" , powstał z kartonu po telewizorze , mnóstwo zabawy z malowaniem tła a potem naklejaniem płatków

Piernik długo dojrzewający

PIERNIK DOJRZEWAJĄCY 

Na Islandii jest taka tradycja: w pierwszy weekend grudnia albo ostatni listopada idziemy do szkoły, kupujemy bryłkę ciasta piernikowego , przygotowujemy za pomocą przyniesionych foremek ciasteczka , Komitet Rodzicielski zabiera je do upieczenia. Gotowe ciasteczka dowolnie zdobimy i zabieramy do domu. Liczy się oczywiście nastrój świąteczny całej zabawy.  Okazja do spotkania ze znajomymi , wypicia kawy i degustacji świeżo upieczonych ciasteczek(chociaż są jeszcze twarde). 

W tle muzyka świąteczna , gwar rozmów, śmiech dzieciaków. Jednak tych pierniczków nigdy dość, dlatego postanowiłam przygotować długo dojrzewające ciasto piernikowe, w internecie jest dużo przepisów, po przeczytaniu wielu opisów i opinii na forach  wybrałam  przepis ze strony "moje wypieki".

SKŁADNIKI: 500 g miodu, 1 szklanka cukru, 250 g masła, 1 kg mąki pszennej, 3 jajka, 3 łyżeczki sody,130 ml mleka, 1/2 łyżeczki soli, 2 torebki przyprawy do piernika (po 40 g)

Miód, cukier , masło podgrzewać stopniowo , do zagotowania. Wystudzić. Sodę rozpuścić w mleku. Mąkę , jajka, sól, przyprawę dodać do wystudzonej masy, wyrobić ciasto. Ciasto przełożyć do szklanego lub kamionkowego naczynia, przykryć ściereczką odstawić w zimne miejsce np do lodówki na 5-6 tygodni, minimum dwa tygodnie. Piec 5-7 dni przed świętami. 

PIECZENIE: ciasto podzielić na trzy części, piec trzy placki w blaszce o wymiarach 39 x 26 cm. Piec w temperaturze 170C przez 15 - 20 minut można z termoobiegiem.

 Ciasto przełożyć  powidłami śliwkowymi (600 g ) polać polewą czekoladową lub lukrem. Gotowy piernik przekroić na trzy mniejsze, przechowywać zawinięty w ściereczkę, można upiec małe pierniczki, polukrować dowolnie i przechowywać w metalowym pudełku.

   na zdjęciu ciasto dojrzewające od dwóch tygodni a w misce zrobione przed chwilką , świeżo zrobione  ma luźną, lepką konsystencję i jaśniejszy kolor, dojrzałe wystarczy podsypać mąką, jest plastyczne, łatwe w obróbce

  Po dwóch tygodniach leżakowania upiekliśmy  na próbę troszkę pierniczków, ładnie rosną i są pyszne.

Kilka dni wcześniej przygotowuję   z lukru królewskiego cukrowe ozdoby, zostawiam na noc do wyschnięcia a potem w szkole układam na pierniczkach

foremki dokupuję systematycznie, jak tylko zobaczę coś nowego musi być moje :)

Międzynarodowy Festiwal w Rif 2017

W naszej okolicy niewiele się dzieje. Jednak raz w roku mamy możliwość zaznaczenia naszej obecności na obcej ziemi. Międzynarodowy Festiwal jest okazją do zaprezentowania nasze kultury.  Rok temu dostarczyłam tylko ciasta ale w tym roku wzięłam udział w imprezie. Ciasta upiekły inne panie,  była karpatka, stefanka  i sernik. Ja zajęłam się pieczywem.  Przygotowania zaczęłam już kilka dni wcześniej od nastawienia zakwasu na chlebek, w piątek przygotowałam cebulkę  na cebularze lubelskie a w sobotę już od 6.00 zajęłam się ciastami. Pierwsze były ciasta na bułeczki, następne ciasta chlebowe, w tym czasie "bułeczkowe" zaczęły opuszczać miskę! Musiałam więc szybko zająć się kajzerkami i walentynkowymi sercami z lubczykiem. Moje serca różniły się nieco składem od tych "chełmińskich" ale na pewno były nimi inspirowane. Lubczyk świeży z własnej uprawy nadał bułeczkom niepowtarzalnego smaku. Chlebek z ziarnami upiekłam z przepisu od mojej Polskiej Przyjaciółki, sprawdzone przepisy są najlepsze. Ostatni chlebek wyjęłam z piekarnika parę minut po 13.00 . Na Polskim stoisku pojawiło się wiele potraw , które pełnię smaku dostarczały w komplecie z chlebkiem : galareta z nóżek, deska wędlin, metka, bigos.
W tym roku nasz festiwal zaszczycił Islandzki Prezydent, świadczy to  na pewno o popularności tej imprezy. Wśród gości nie zabrakło turystów, którzy chętnie próbowali naszych dań.
Dużym powodzeniem   cieszył się Cebularz lubelski, chociaż mak Islandczykom kojarzy się z piaskiem. Wiedzą już ,że Polacy jedzą taki "piasek" chociażby z  makowca, który mieli okazję degustować rok temu. Właśnie po to jest ten festiwal, jest doskonałą  okazją do tego abyśmy mogli zaprezentować nasze potrawy , talenty muzyczne i cokolwiek innego. Mam nadzieję,że festiwal rozwinie się , że będzie więcej osób , którym będzie zależało na pokazaniu naszego pięknego kraju i jego kultury.

w pierwszym słoiczku nowiutki zakwas w następnym już pięknie "bąblekuje"

 ziarnisty chlebek wyrasta w keksówkach

cebulka do cebularzy

 przygotowałam degustacyjne porcje, cebularze , które pamiętam ze szkolnego sklepiku były nieco większe (tak ze trzy razy większe)

chleb razowy na zakwasie 

                                                      chrupiąca skórka powstaje w 250 C

tak "wychodzi" ciasto z miski 

                                               lubczykowe serducha, porcje degustacyjne

                                                       a to już zdjęcia z Polskiego stołu

                                                chlebki rosły w koszyczkach i miskach

                                                             jeszcze w piekarniku

tak mięciutki cebularz wygląda w środku

  pamiętam,że do szkolnego sklepiku dostarczano cebularze w skrzynkach, od razu pomyślałam o takiej prezentacji

                                                               lubczykowe serduszka

 Lubczyk pięknie rośnie w islandzkim klimacie, ten jeszcze młodziutki dopiero na wiosnę trafi do ogrodu, czyli gdzieś w czerwcu , do tego momentu będzie rósł w doniczkach.